Als je me al langer volgt, weet je dat ik twee hele toffe kattenkereltjes heb: Kasper en Nino. Ze zijn geen broers en ze zijn pas op de leeftijd van 8 jaar aan elkaar voorgesteld. Een half jaar daarvoor hadden we afscheid moeten nemen van onze lieve Phoebe en daarna begon het toch weer ter kriebelen. Het leek me zo gaaf om weer “allebei” een kat te hebben (Nino trekt het meest naar mijn man toe).
Kasper zocht een huis en toen ik hem voor het eerst zag was ik direct verliefd. Hij werd bij mij gebracht en hij kreeg de eerste tijd zijn eigen kamer. Hij ging eerst helemaal aan die ruimte wennen en zich helemaal veilig voelen daar.
Ik realiseerde me heel goed wat deze verhuizing voor Kasper betekende: hij was zomaar uit zijn vertrouwde territorium en ritme gehaald en ergens anders gedropt. En daar had hij maar mee te dealen.
In het begin vond hij ALLES spannend. Elk geluid, elke beweging, elke geur. Want alles was nieuw en hij had nog niet beoordeeld of al die nieuwe prikkels oké waren of niet. Hij moest eigenlijk alles opnieuw uitvinden: zijn omgeving, veilige plekken, vluchtplekken, nieuwe geuren, de mensen (ik en mijn man) en een nieuw dagritme.
Hij kon de eerste tijd ook niet naar buiten.
En… er was ergens in die nieuwe omgeving kennelijk ook nog een andere kat (Nino dus). We hielden ze nog even uit elkaar en hebben ze later op een stressarme (want stressvrij bestaat hier niet bij) manier aan elkaar voorgesteld.
Denk je eens in: je wordt opgepakt, je krijgt een paar spullen mee en je gaat in een totaal andere omgeving wonen. Niemand die jou van te voren iets verteld heeft.
Dat is gewoon heel veel voor een kat. Zeker als je bedenkt dat katten relatief moeilijk met veranderingen om kunnen gaan.
Het toffe is dat Kasper vanaf dag 1 steeds een heel klein stukje stoerder werd. Hij kon na ongeveer 2 weken al aan Nino worden voorgesteld en na 4 weken besloot ik dat het tijd was om hem naar buiten te laten. Het was zo fijn dat ik hem dat geven kon!
Ik zag hem elke dag meer zelfzeker worden.
En nu? Hij is al ruim 5 jaar ons lieve, onzekere, maar op zijn manier stoere, grappige maatje. Dat hij steeds meer zichzelf liet zien en meer durfde, nam wel tijd in beslag. Het is niet in 3 weken klaar (oké, bij sommige katten wel).
Geduld en tijd zijn zo belangrijk. Laat je kat gewoon zijn wie hij/zij wil zijn, zet je verwachtingen aan de kant en geef hem alles wat hij nodig heeft om meer vertrouwen in zijn nieuwe omgeving en mensen te krijgen.
Liefs, Fieke, Kat&Mens
