Van de week kreeg ik ineens een soort download.
Ik gaf een praktijkles bij DOA (Dierenopvang Amsterdam) aan studenten van Edupet. Ik geef onder andere een presentatie over pijnherkenning bij katten en de studenten doen een aantal observatieopdrachten bij de katjes. Ik verheug me altijd enorm op die dagen en het bleek ook weer een super gedreven en gemotiveerde groep mensen. Iedereen had iets waardevols bij te dragen en dat maakte dat de dag qua kennis en energie in een heerlijke opwaartse spiraal zat.
Wauw, ik had nooit kunnen denken dat ik voor een groep mensen of in mijn webinars dit zou durven? Nee, nooit durven dromen. En al helemaal niet dat ik het leuk zou vinden en (ja, ik ga even over mezelf opscheppen) goed zou kunnen. Laat mij kennis over katten delen en ik ben niet te stoppen. Ik ben gewoon een grotere versie van mezelf geworden. Die groei is bij mij al een tijd aan de gang, maar tijdens die les kickte het ineens in! Maar die versie was ik niet geworden zonder dat ik daar hulp (en soms een regelrechte duw in mijn rug van belangrijke mensen uit mijn omgeving) bij had gekregen.
Maar de echte download zit hem in iets anders.
Want voor je nu het idee krijgt: die loopt wel erg naast haar schoenen, dat is niet waar ik heen wil. Ik zie het namelijk bij katten van klanten ook heel vaak: katje komt niet uit zijn schulpje, blijft altijd bang of boos, is vaak gestressed, wil geen contact met zijn mensen, heeft ruzie met de andere katten in huis, is gefrustreerd of welke problemen er ook spelen. En de kattenbutler van het katje zegt vaak: “Zo is hij gewoon”, niet beseffende dat een kat wel degelijk ook een grotere versie van zichzelf kan worden. Stoerder, meer ontspannen, meer “out in the open”.
Een kat weet soms niet dat er ook nog iets anders bestaat.
Dan is de situatie al heel lang hetzelfde, of nooit anders geweest. De kat blijft hij vast zitten in dat negatieve en krijgt nooit de kans om de ervaren (zoals ik de kans kreeg hoe super eng maar vooral super fantastisch het is om les te geven) dat hij dingen kan leren durven. “Feel the fear and do it anyway” (Susan Jeffers PhD).
Dus hoe zou het zijn als wij onze katten helpen en hen iets aanbieden waar ze nieuwsgierig en blij van worden. Waardoor ze kunnen ontspannen en niet meer bang of boos hoeven zijn. Dat gaat niet over “handoplegging” of de kat eens diep in de ogen kijken (in tegendeel vaak), maar over kijken wat jouw kat nodig heeft om van iets negatiefs naar positief te gaan. Kunnen wij een deurtje open zetten en hem (soms letterlijk) uit zijn schuilplaats vragen zodat hij kan ontdekken dat stoer zijn een beetje eng is, maar vooral super tof. En dat het de tweede keer niet zo eng meer is en na een aantal keer helemaal niet meer eng, maar alleen nog maar fantastisch. Dit alles zonder dwang en onze wil opleggen, maar met alle vrijheid voor je kat om te mogen leren en ontdekken.
Mijn eigen lieve, verlegen kat Kasper bijvoorbeeld vond alles super spannend toen hij hier kwam wonen. Want hij moest alles opnieuw leren en uitvinden. Hij moest weer vertrouwen krijgen in zijn nieuwe mensen (ik en mijn man), in de andere kat Nino en hij moest zijn nieuwe omgeving leren. Dat is heel wat voor een (onzekere) kat. Met onze hulp is hij nog steeds charmant verlegen, maar vooral heel dapper (en ook lekker ondeugend).
Ik weet dat er ALTIJD verbetering mogelijk is voor je kat!
Als we maar op zoek gaan naar de juiste manier voor jouw kat. Ik geloof niet in “hij is gewoon een stresskip of een angsthaas”. Hoe hij zich gedraagt of voelt, wordt onder andere bepaald door verleden, karakter en de omstandigheden waar hij in zit (of zat). En wij als kattenbutlers hebben de taak en de mogelijkheid om het beter te maken voor onze katten.
Gun jij dit jouw kat ook? Neem dan contact op!
