Ik heb eigenlijk nooit problemen met mijn gewicht gehad, maar een paar jaar geleden begon ik toch zwaarder te worden. Aanvankelijk was ik daar niet zo van onder de indruk. Het was vast maar tijdelijk en de hormonen waren kennelijk aan het veranderen en iets met leeftijd. Dat soort excuses.
Maar mijn gewichtstoename kreeg toch wat structurelere vormen: ik bleef heel langzaam maar zeker zwaarder worden.
Ik was al een tijdje dingetjes aan het proberen. Een boterhammetje minder eten, nog meer bewegen (en dat deed ik al zoveel naar mijn idee. Oké, ik was gestopt met hardlopen, maar toch), niet meer snoepen, dat soort dingen.
Ik vond het niet leuk, maar ik accepteerde ook min of meer dat dit gewoon hoorde bij ouder worden. Nou ja, ik maakte mezelf wijs dat ik het accepteerde. Want diep in mijn hart vond ik het helemaal niet oké! Toen ik 13 kilo zwaarder was dan ik altijd geweest was, was dat ineens de bloody limit.
Hoezo zou ik accepteren dat dit het was? Wat als ik straks nóg meer kilo’s zou verzamelen? Zo kon ik niet doorgaan. Niks berusting dus, maar HULP ZOEKEN!
En toen ben ik naar en diëtiste gestapt. En zij nam met mij door wat er in MIJN dieet, in MIJN situatie moest veranderen. MIJN situatie en van niemand anders. Ik deed alles wat ze adviseerde en haar gerichte adviezen hadden direct resultaat.
Inmiddels is dit 3 jaar geleden en ben ik weer op mijn oude gewicht en heel blij!
Voor je denkt dat ik een diëtistenpraktijk ben begonnen: nee. Maar eigenlijk geldt dit voor jou en je kat net zo.
Bijna altijd is het zo dat, als een bezorgde eigenaar die aan zijn/haar kat ziet dat het niet goed met hem/haar gaat, contact met mij opneemt, dit al een tijd aan de gang is. Ik hoor de bezorgdheid en het verdriet (en soms zelfs radeloosheid).
Een eigenaar heeft al “vanalles geprobeerd”. Want de omgeving geeft dit-en-dat advies en op internet staat dat je dit-en-dat moet doen. Maar tot nu toe heeft niets gewerkt. Het gaat nog steeds niet beter met je kat of het gaat zelfs in de loop der tijd slechter.
En weet je hoe dat komt? Omdat je, net als ik met “losse flodders” schiet, zoals ik dat zeg. Je doet eigenlijk maar wat. Dat is absoluut geen kritiek, want ik weet hoeveel je om je kat geeft en hoe graag je wilt dat hij weer lekker in zijn vel komt te zitten.
Maar het werkt simpelweg niet. Omdat je eigenlijk niet exact weet waarom het niet goed gaat en daarom kun je er geen gerichte acties op zetten. (Of misschien heb jij wél een idee waarom jouw kat niet gelukkig is, maar weet je niet hoe je hem kunt helpen).
Dus wat nu als we gaan uitpluizen waarom jouw kat niet senang is? Als we gericht gaan kijken naar JOUW kat in ZIJN specifieke situatie, met ZIJN specifieke behoeften. Wat heeft hij nodig om zich weer goed te voelen? En hoe gaan we hem dat geven?
Wat nu als jij straks weer kunt zeggen: “Wauw, mijn kat is weer gelukkig! En wat geniet ik weer van hem!”
Ik weet dat er voor jou ook een moment komt waarop je denkt: nu is het genoeg, ik wil mijn kat helpen!
Is dat moment voor jou aangebroken? Neem contact met me op!