Stel je even heel serieus de volgende situatie voor… Je komt thuis, loopt naar je voordeur en gaat je huis in. Je gooit je tas neer, schopt je schoenen van je voeten en wandelt je huiskamer in. Net op het moment dat je lekker ontspannen wil gaat zitten, zie je dat er iemand op je bank zit. En die persoon is niet je partner, geen familie en hij is ook niet iemand uit jouw vriendenkring. Hij is een volslagen vreemde!
Hij kijkt je aan en zegt: “Ik kom hier wonen.”
Wat is jouw reactie? Mag ik raden? Ik denk dat er drie dingen kunnen gebeuren: 1. je bevriest van angst en ongeloof, 2. je wordt zo bang dat je het huis weer uit rent en 112 belt, 3. of je pakt het eerste zware voorwerp binnen handbereik waarmee je die indringer je huis weer uit kunt jagen.
Want jij gaat er toch zeker niet mee accoord dat er een willekeurig persoon jouw huis inpikt? Niemand heeft jou gevraagd of je het hier mee eens was! Maar waarom doen we dit dan wel met onze katten? Waarom vragen we ons niet af of onze katten het oké vinden als er een andere kat bij komt wonen? Waarom ga jij er automatisch van uit dat jouw kat het helemaal gezellig vindt als er ineens een wildvreemde kat door zijn huis loopt? En waarom sta jij er van te kijken dat jouw kat die ander de deur weer uit wil knokken? En dat zonder naar een zwaar voorwerp op zoek te hoeven. Want hij heeft als zijn wapens al klaar: zijn nagels en zijn tanden en zijn woede!
Wat nu als je je kat zou vragen of hij de andere kat oké vindt?
Wat nu als jij je kat én de nieuwe kat kunt leren dat ze elkaar helemaal niet eng hoeven te vinden. Dat ze niet kwaad op elkaar hoeven te worden, maar elkaar kunnen leren vertrouwen… Dat is mogelijk! Neem contact op en vraag naar mijn traject “Nieuwe kat erbij“!